سبک زندگی را می توان الگوهایی از کنش دانست که تمییز دهنده افراد جامعه است(چانی، 1996:4).
اگرچه جامعه شناسان کلاسیکی چون زیمل، وبروبلومر ابعادی از مفهوم سبک زندگی را مورد توجه قرار داده اند، با این حال هیچ گاه به طور مستقل و مستقیم آن را مورد استفاده قرار نداده اند.
رواج استفاده از این مفهوم به سال های دهه 80 قرن بیستم برمی گردد.
ریمر(4) جامعه شناس سوئدی چهار دلیل عمده زیر را برای تجدید حیات این مفهوم برمی شمارد:
1- فرایندهای فردی شدن» که ازادی و حق انتخاب بیشتری را به ویژه برای جوانان، در شرایط به سرعت رو به تغییر جهان دربرداشته است.
2- رشد طبقه متوسط جدیدی که جهت گیری آنها آشکارا به سوی سرگرمی و مصرف است و عمدتاً جوانان شهری دارای مهارت های حرفه ای را در برمی گیرد.
3- افزایش روزافزون مباحث آکادمیک در خصوص پست مدرنیسم که در آن ظهور ارزش ها و سبک های زندگی جدید نقش کلیدی را ایفا می کنند.
4- سهم مؤثر آثار بوردیو در موضوع سبک های زندگی و به ویژه کتاب او در باب تمایز(5 )(نگاه کنید به ریمر، 1995).
چنانکه ملاحظه می شود، آنچه توضیح دهنده رواج سبک زندگی در متون جدید جامعه شناسی است تغییرات ساختی حادث شده از جمله رواج مصرف گرایی و اهمیت استقلال عمل فردی، عاملیت و آزادی های افراد برای انتخاب است. ویژگی های فوق تفاوت آشکاری با زمینه های رواج خرده فرهنگ دارند که جوانان و گروه های دیگر از آن برای رفع تعارض های اجتماعی و هویت یابی جمعی استفاده می کنند. بدین ترتیب سبک های زندگی را باید پاسخ های کارکردی به نوگرایی دانست(چانی، 1996: 4).
و در ادامه خرده فرهنگ و .
1- اهمیت و جایگاه سبک زندگی در زندگی جوانان (از خرده فرهنگ تا سبک زندگی)
های ,زندگی ,سبک ,رواج ,جامعه ,برمی ,سبک زندگی ,سبک های ,خرده فرهنگ ,های زندگی ,زندگی را
درباره این سایت